Sorri mia, poitt'è chi prangisi? No è cosa chi fai bregungia a ddu fai E mau fetti a ddu serrai Lassendi su pedrumentu beni cuau aintru de s'anima No timmasa su dabori chi essidi cuncu'otta Castiendi unu pisci biu aintru 'e un'ampudda E no timmasa ne mancu chi non d'abarri nudda De s'arrastu 'e is peis tuus in sa terra Deu obia a mi 'nci furriai a pizzu 'e s'enna 'e Cresia Chene sa timoria de su frastimmu Ch'in sa vida mia, deu, su ludu no ddu timmu Ddu-ia ad essi sempri un omini Cun d'una fresia po mei Sorri mia, a innue ti 'nci andasa Sa vida no fetti po supportai E tui cicca de agguantai Is bisus chi faint'andai su coru e non ti striccinti mai Su sentimentu 'e ammori cuau aintru 'e unu strexu Scèdada che frammentu innanti 'e coi Chi du lassasa scedai non s'assebia s'arrexoni E prangisi che pilloni in s'isparadoxiu Sorri mia, non timase a ti mostrai Mancai no ti 'essidi a ddu fai Non sighisti a ti cuai e lassa chi in is pabas tuas Fieramente sa conca si arzidi